In het grootste deel van de gerijpte kazen die we in hier Europa eten wordt al de lactose omgezet in melkzuur. Dit gebeurt door melkzuurbacteriën die worden toegevoegd aan het begin van de kaasbereiding. Bij deze kazen (Cheddar, Gouda, Parmezaan, …) blijft op het einde van de kaasbereiding slechts 1% lactose in de kaas over terwijl melk nog meer dan 4,5% lactose bevat. Na ongeveer drie maanden ofwel op het moment dat de kaas op de markt wordt gebracht is er vrijwel geen lactose meer aanwezig. Ook bij jonge, verzuurde zuivelproducten zoals yoghurt, onze labneh en platte kaas zal er bijna geen lactose in het eindproduct zitten.

Abonneer je op onze geweldig leerzame blog

Kaasmisverstand #1: als je lactose intolerant bent kan je geen kaas eten.

Raadpleeg altijd een arts als je met serieuze problemen zit!

Grotendeels onwaar.

De hoeveelheid lactose heeft niets te maken met het soort melk. Koeien-, geiten- of schapenmelk bevatten allemaal ongeveer evenveel lactose. Hoe de kaas gemaakt wordt is het enige wat van belang is als je lactose intolerant bent.

Sommige kazen zoals onze Berloumi worden niet verzuurd door melkzuurbacteriën. In Berloumi is de lactose dus nog helemaal aanwezig. Maar ook ricotta en andere producten waarvan je het niet dadelijk zou verwachten kunnen veel lactose bevatten. Zo worden mattentaarten gemaakt met matten afkomstig van melk. Deze melk is dan wel verzuurd maar dan zonder melkzuurbacteriën. Lactose wordt onder de vorm van melkpoeder aan veel bakkerijproducten toegevoegd.

Als je lactose intolerant bent is niet kaas maar de crèmekoek je vijand.

Het kan natuurlijk ook zijn dat je niet intolerant bent aan melksuiker (lactose) maar allergisch bent aan melkeiwit (caseïne). Maar dat is een heel ander verhaal. Als je dat verhaal later ook wil horen, abonneer dan zeker hieronder op onze blog.